Polskie barwy narodowe kształtowały się na przestrzeni dziejów. 7 lutego 1831 roku Sejm ówczesnego Królestwa Polskiego (będącego jednak wtedy częścią imperium rosyjskiego) podjął specjalną ustawę dotyczącą barw polskiej flagi. Ustawa ta jako pierwsza regulowała kwestię polskich barw narodowych. Barwy te były noszone na kokardach podczas wszystkich polskich powstań niepodległościowych w XIX wieku. Jednakże biel i czerwień oficjalnie uznano za nasze barwy państwowe  dopiero w 1919 roku, a więc niedługo po odzyskaniu niepodległości przez Polskę.

Dzień Flagi Rzeczpospolitej Polskiej to nasze Święto Państwowe obchodzone w dniu 2 maja i ustanowione przez Sejm Rzeczpospolitej Polskiej w dniu 20 lutego 2004 roku ustawą „o zmianie ustawy o godle, barwach i hymnie Rzeczpospolitej Polskiej”. Ustawa ta określa, że barwami Rzeczpospolitej Polskiej są kolory biały oraz czerwony. Na flagach układa się je w dwóch poziomych, równoległych pasach tej samej szerokości. Górny pas jest koloru białego, a dolny koloru czerwonego.

Nasze barwy państwowe – biel i czerwień – stanowią obok godła zewnętrzną oznakę wolnego, niepodległego bytu państwa. Reprezentują imię Polski na zewnątrz, łączą Polaków w kraju i na obczyźnie. Otoczone szacunkiem i miłością mocno zrosły się z naszym życiem. Od najdawniejszych czasów były one symbolem męstwa, honoru, wierności ojczyźnie. Eksponując biało – czerwone flagi podkreślamy naszą polskość i patriotyzm.

                                                                                                                                                                  Adam Świder